Burdur il merkezindeki bir okulumuzda edebiyat sohbeti ve imza günündeyim. Okul bahçesinde kitaplarımın sergilendiÄŸi masanın bir ucundayım. Yanıma iki erkek öÄŸrenci yaklaÅŸtı. Dördüncü veya beÅŸinci sınıf öÄŸrencisi olmalılar.
Birisi sordu:
-Sen gerçekten yazar Hasan Kallimci misin?
-Evet, dedim.
-O zaman bize nüfus cüzdanını göster!
Çocuklar, bir yazarın Burdur’a, okullarına geleceÄŸine inanamış, iÅŸin içinde bir oyun olduÄŸu düÅŸüncesine kapılmışlardı. Zaten o okula gelen ilk yazar bendim. Çocuklar ilk defa bir yazarla karşı karşıya idiler. Ehliyetim yanımda idi, onu gösterdim. Biri inandı, biri hâlâ tereddüt içindeydi. DiÄŸeri, “Ehliyet de nüfus cüzdanı gibidir.” diyerek arkadaşının inanmasını saÄŸladı, uzaklaÅŸtılar.
Yorum ekle
.png)
