Burdur il merkezindeki bir okulumuzda edebiyat sohbeti ve imza günündeyim. Okul bahçesinde kitaplarımın sergilendiği masanın bir ucundayım. Yanıma iki erkek öğrenci yaklaştı. Dördüncü veya beşinci sınıf öğrencisi olmalılar.
Birisi sordu:
-Sen gerçekten yazar Hasan Kallimci misin?
-Evet, dedim.
-O zaman bize nüfus cüzdanını göster!
Çocuklar, bir yazarın Burdur’a, okullarına geleceğine inanamış, işin içinde bir oyun olduğu düşüncesine kapılmışlardı. Zaten o okula gelen ilk yazar bendim. Çocuklar ilk defa bir yazarla karşı karşıya idiler. Ehliyetim yanımda idi, onu gösterdim. Biri inandı, biri hâlâ tereddüt içindeydi. Diğeri, “Ehliyet de nüfus cüzdanı gibidir.” diyerek arkadaşının inanmasını sağladı, uzaklaştılar.
Yorum ekle
.png)
